Rozdział 1

Obudziłam się dzisiaj w wyśmienitym humorze. Kolejny dzień moich wakacji. Wreszcie po roku ciężkiej pracy mogę odpocząć. Wzięłam pilota i odsłoniłam automatyczne żaluzje. Włączyłam sobie moje ulubione piosenki i leżałam w łóżku. Ach, jak dobrze jest poleniuchować. Po chwili zadzwonił mój telefon.

-Tak, słucham. - powiedziałam.

-Dzień dobry, czy tu pani Kamila Zawadzka? - spytał głos w słuchawce.

-Tak, to ja. Z kim rozmawiam?

-Nazywam się David Kopperfield. Mam dla pani propozycję. Jest pani najbardziej znaną modelką, autorytetem dla wielu młodych dziewczyn. Chciałbym aby poprowadziła pani mój program: Be like a supermodel. Czy byłaby pani zainteresowana?

-A gdzie miałabym prowadzić ten program? I ile dostałabym wynagrodzenia?

-O wynagrodzenie proszę się nie martwić, będzie naprawdę duuże, a prowadzić miałaby go pani w Niemczech, a dokładniej w Dortmundzie.

W Niemczech? Zdziwiłam się. Przecież tam są same pasztety, ale okej.

-No dobrze, a od kiedy?

-Najlepiej gdyby przyleciała pani za tydzień. Pasuje pani?

-Tak, dobrze. Przyjadę.

-W takim razie do zobaczenia. Na lotnisku będzie na panią ktoś czekał. Szczegóły wyślę na pani pocztę.

-Dobrze. Do widzenia.

No to okej, lecę do Dortmundu. Teraz muszę to tylko powiedzieć Mattowi. Powinien się ucieszyć. W końcu będę prowadziła program. W sumie, to się nawet cieszę. Może i Niemki są brzydkie, ale zawsze, to będę miała jakąś nową przygodę. Dobra, w takim razie ja się zbieram i dzwonię do Matta.

-Słucham? - odebrał Matt.

-No hej kochanie.

-Hej skarbie. Co tam?

-Słuchaj, jest sprawa. Przyjdziesz do mnie?

-Jasne. Będę za godzinę. Pa – powiedział i się rozłączył.

Wow, będzie za godzinę. Ja nawet śniadania nie jadłam i jestem bez makijażu. Już nie wspomnę, że muszę się jeszcze przebrać. Schodzę na dół, a tam zastaję Susan krzątającą się w kuchni.

-O dzień dobry – wita mnie.

-Dzień dobry.

-Co mam zrobić dzisiaj na śniadanie? - pyta mnie.

-Hmm. Wszystko jedno – odpowiadam i idę do garderoby.

Tak, fajnie jest mieć służbę, która posprząta, zrobi śniadanie. No, a ja jak zwykle mam problem, co mam nałożyć. Po dłuższej chwili namysłu nałożyłam:

http://urstyle.pl/styl/Julia5/stylizacja/galaxy-d-5/

Szybkim krokiem udałam się do jadalni i zjadłam śniadanie.

-Smakuje? - zapytała Susan.

-Nie jest najgorsze, ale mogłoby być lepsze – odpowiedziałam zgodnie z prawdą.

Susan zabrała brudne talerze,a ja poszłam do holu, gdzie właśnie wszedł Matt.

-Hej kochanie – przywitał mnie.

-No hej. Chodź do ogrodu. Musimy pogadać.

-No to o czym chciałaś pogadać? - zapytał kiedy usiedliśmy w ogrodzie.

-Bo widzisz, dostałam ofertę pracy. Miałabym prowadzić program w Niemczech: Be like a supermodel. Lot mam za tydzień.

-Coo? Ty nigdzie nie jedziesz. Twoje miejsce jest tutaj, a nie gdzieś w Niemczech. Co ty chcesz jakieś paszczury szkolić? I tak nic z nich nie będzie.

-Ale Matt, to dla mnie szansa. Nowa przygoda. Jeszcze nigdy nie prowadziłam niemieckiego programu.

-I co z tego? Ja ci nie pozwalam jechać.

-A ja ci nie pozwalam mi rozkazywać. Mam własne zdanie i go nie zmienię. Nie obchodzi mnie, że tobie się ten pomysł nie podoba.

-A rób, jak chcesz, ale potem patrz żebyś nie wróciła i nie wspominała moich słów.

-Nie martw się, nie będę – powiedziałam i poszłam do środka do domu.

Matt wyszedł bez słowa. Jasne, rozumiem, że może nie podobał mu się ten pomysł, ale mógł chociaż postarać się mnie zrozumieć. W końcu i tak mam wakacje i nie mam co robić. Poprowadzę taki program, zarobię, a potem wyjadę gdzieś na Dominikanę albo Ibizę. Wielka mi różnica. Czy wyjadę tam za tydzień czy miesiąc. On czasem naprawdę mnie nie rozumie. Przebrałam się w dresy i ruszyłam na siłownię. Musiałam trochę pobiegać na bieżni żeby odreagować. Po siłowni zjadłam, obejrzałam film i poszłam spać. Następne dni mijały mi dość szybko. Latałam po sklepach i kupowałam ubrania na wyjazd. W końcu musiałam wyglądać olśniewająco. Zasiliłam szafę masą nowych ubrań. Tydzień później siedziałam w samolocie i czekałam aż dolecę. Kiedy dotarłam na lotnisko nie wiedziałam za bardzo, gdzie ma iść. Wkurzyłam się. Miał ktoś na mnie czekać, a tu ani widu ani słychu nikogo. Po chwili podbiegła do mnie jakaś blondynka.

-Dzień dobry. Nazywam się Joanna Cegielska. Strasznie panią przepraszam za spóźnienie – powiedziała bardzo zakłopotana.

Widać było, że jest całkiem miła. Normalnie, to wydarłabym się za takie spóźnienie.

-Słuchaj – zaczęłam grobowym tonem – jeśli jeszcze raz powiesz do mnie pani, to nie wiem co ci zrobię. Jestem Kamila – zaśmiałam się.

Widać, że dziewczynie ulżyło.

-Uff,a już się bałam, że mnie pa.. znaczy ty ochrzanisz – uśmiechnęła się – To co idziemy?

-Jasne. Prowadź.

Po kilkudziesięciu minutach byłyśmy na miejscu.

-Robi wrażenie prawda? - zapytała mnie Asia.

-Szczerze? - spojrzałam na nią – To nie.

-Nie? - zdziwiła się.

-No wiesz, jak na co dzień mieszkam w Stanach, to tam co drugi budynek tak wygląda, a nawet lepiej, więc nie robi to na mnie wrażenia.

-Aaa no tak. Jak ja tu mieszkam, to wiesz, to dla mnie szok. W ogóle, to nie mogę uwierzyć, że udało mi się zdobyć tutaj pracę.

-A kim jesteś?

-Hmm. Trudno powiedzieć. Jestem tak jakby twoją pomocą. Mam cię po wszystkim oprowadzać, pokazywać, pilnować grafiku, mówić co będzie na danej sesji i tym podobne.

-Aaa, czyli będziesz moją asystentką.

-Hahaha. Dobry żart. Asystentką?? Proszę cię. Aż tak wysoko to nie.

Po chwili znalazłyśmy się pod drzwiami szefa. Asia czekała na mnie, a ja weszłam do środka.

-O dzień dobry pani Kamilo – przywitał się mężczyzna – Nazywam się David.

-Dzień dobry – powiedziałam wyniośle.

-Proszę usiąść. A więc poznała pani pewnie Asię. Będzie ona pani.. hmm. Jakby to określić? Będzie panią wyręczała w wielu sprawach.

Słucham??! Ona nie będzie mnie wyręczała i nic za to nie dostanie! Ma zostać moją asystentką.

-Dobrze, skoro tak pani chce. No, a więc będzie pani pracowała z dziewczynami, które marzą o zostaniu modelkami. Tylko jest jedna sprawa, one nie są ani wysokie, szczupłe i piękne. To zwykłe dziewczyny z ulicy.

-Słucham?! Mam pracować z jakimiś przypadkowymi ludźmi?! Nic mi pan wcześniej nie mówił!

-Pani Kamilo, proszę się nie denerwować. Przepraszam, ale proszę niech pani poprowadzi ten program.

-Dobra, skoro i tak tu przyleciałam, to go poprowadzę go, ale zachował się pan nieprofesjonalnie – powiedziałam zła i skierowałam się do wyjścia.

-Proszę być tu jutro ze swoją asystentką o 8 – powiedział na odchodne – Do zobaczenia.

-Wow jakoś wcześnie – powiedziała Asia – Szybka jesteś. Już masz asystentkę.

-No wiem. Wiesz wydaje mi się miłą, zakręconą osobą, a takie właśnie lubię. Mam nadzieję, że będzie mi się z tobą dobrze pracowało i nie zamęczę cię swoją osobą – uśmiechnęłam się.

-Jak to mnie zamęczysz?? Kamila, o czym ty mówisz?? - spytała zdziwiona.

-Mówię o tym kochana, że właśnie zostałaś moją asystentką.

-Serio?? O matko! Dziękuję, dziękuję, dziękuję. O boże dziewczyno, kocham cię – powiedziała i mnie przytuliła.

-To co, jedziemy teraz do mnie? W końcu musimy wybrać coś sobie na jutro do ubrania się – zaśmiałam się i poszłyśmy.

_________________________________________________________________________________

No, a więc dodaję pierwszy rozdział. Mam nadzieję, że w miarę moich możliwości dobry. Czekam na szczere opinie od Was :***