Rozdział 10

Wow, chodzimy już z Robertem 4 godziny po sklepach, a on nadal nie wymiękł. Chyba muszę zacząć działać. Weszliśmy do kolejnego sklepu z butami.

-Oo Robert, patrz na te. Ładne, co nie? - powiedziałam.

-Ładne, ładne – odpowiedział z uśmiechem.

-Albo nie. Nie są ładne. Już mi się nie podobają. A tobie?

-A wiesz, że mi też już nie. Brzydkie są.

-Albo może jednak są ładne. Zobacz ten kolor pasowałby do tej nowej sukienki.

-O masz rację. To zmierz je.

-Albo nie, bo obcas jest za niski. Wolałabym wyższe.

-Oo patrz, te są wyższe.

-Albo nie. Jednak te pierwsze podobają mi się i nie są za niskie. Są w sam raz.

-Matko, kobieto, to je kup.

Ha, i co? Mój plan zaczyna działać. Robert powoli traci cierpliwość. Jeszcze kilka sklepów i piłkarz wymięknie. Ostatecznie nie kupiłam tych butów, bo mi się nie podobały. Zaszliśmy jeszcze do 3 sklepów i na moje szczęście Robert nie wytrzymał. Wziął mnie za rękę i zaprowadził na parking do samochodu. Wsiadł nic nie mówiąc i zawiózł nas do domu. Kiedy już zanieśliśmy, a właściwie, to on zaniósł torby do salonu przypomniałam mu o mojej wygranej.

-No kochany, to ja teraz idę wziąć prysznic, a potem kolacyjka i masaż – uśmiechnęłam się.

O dziwno nie protestował i nie chciał cofnąć tego zakładu. Idąc do łazienki przypomniałam sobie, że nie kupiłam pidżamy.

-Skleroza nie boli – powiedziałam sama do siebie.

-A czego znowu zapomniałaś? - spytał Robert.

Cholera, jak on to usłyszał? Przecież mówiłam to dość cicho. A może tylko mi się wydawało, że to było cicho? Mniejsza o to.

-Zapomniałam kupić pidżamy.

-To weź moją koszulkę meczową – powiedział Robert i przyniósł mi żółto-czarne ubranie.

-Chyba sobie żartujesz. Nie będę spała w śmierdzącej, zapoconej koszulce – oburzyłam się.

-Nie jest ani śmierdząca, ani zapocona. Jest nowa. Jeszcze w niej nie grałem – zaśmiał się Robert.

-I ja mam ci niby wierzyć?

-Okej, możesz spać nago. Skoro tak wolisz – powiedział i zaczął odchodzić – Gdybyś jednak zmieniła zdanie zostawiam ci koszulkę na szafce w łazience.

Zła zamknęłam się łazience i weszłam pod prysznic. Dlaczego ja musiałam zapomnieć kupić akurat pidżamy? Niby mogłam spać w jakimś ubraniu, ale nie byłoby to za wygodne. Wzięłam prysznic, a potem owinęłam się mięciutkim ręcznikiem. Podeszłam do szafki i zaczęłam się badawczo przyglądać owej koszulce. W sumie, to nie wyglądała na noszoną. Pachniała ładnie. Dobra tam, zakładam ją. Grzybicy chyba nie dostanę. Przebrana już wyszłam i udałam się do sypialni. Jakież było moje zaskoczenie, kiedy weszłam do środka. Światło było przygaszone, z radia leciała jakaś relaksująca muzyka, a wokoło stały pozapalane świeczki. Za łóżkiem zobaczyłam Roberta z talerzem w dłoni, jak mniemam z moją kolacją.

-A jednak założyłaś moją koszulkę – uśmiechnął się.

-Wolę spać w tej koszulce niż nago, przy takim zboczeńcu, jak ty.

-Ojj dziękuję za tą szczerość. A teraz siadaj i jedz lepiej, a nie tyle gadasz.

Jak powiedział, tak zrobiłam. Usiadłam na środku ogromnego łóżka i aż bałam się zobaczyć, co on ugotował. I kolejny raz tego dnia się zdziwiłam. Przygotował mi spaghetti. Myślałam, że dostanę co najwyżej kanapkę albo tosta.

-No no, postarałeś się – powiedziałam.

Było naprawdę smaczne.

-Wow, wow, wow. Czyżbym usłyszał komplement z ust pani Zawadzkiej? Czemu ja tego nie nagrałem? - zaśmiał się.

Uznałam, że nie będę mu już się odgryzać, bo wolałam zająć się jedzeniem niż gadaniem z nim. Kiedy skończyłam Robert zabrał talerz i odniósł go do kuchni. Kiedy wrócił przypomniała mi się sytuacja z łazienki, kiedy pomyślałam, że raczej nie dostanę grzybicy od koszulki. Czasem zastanawiam się, czy ja aby na pewno nie jestem naturalną blondynką? Miewam tak głupie myśli i pomysły, że aż strach się bać. Zaczęłam się śmiać na głos, co zainteresowało Roberta.

-Z czego się śmiejesz? - zapytał.

-A z niczego. Nieważne – odpowiedziałam, bo nie chciałam wyznać mu prawdy.

-Okej, to w takim razie się rozbieraj.

-Słucham? - kopara mi opadła, jak to powiedział.

Może ja się nie pomyliłam z tym zboczeńcem?

-No mam cię przecież masować – powiedział – Chyba byłaś kiedyś na masażu, co?

-No byłam.

-No i chyba mi nie powiesz, że byłaś w ubraniu?

-No byłam bez, ale to była profesjonalna masażystka.

-A skąd wiesz, że ja nie jestem profesjonalistą? Nie każę ci się całej rozbierać. Zdejmij tylko koszulkę. Bielizna może zostać.

Szczerze, to nie wiedziałam, co mam robić. Uciekać z wrzaskiem, czy zostać? Niby stał przyjaźnie uśmiechnięty i nie wyglądał na zboczeńca, ale kto go tam wie. Przez chwilę biłam się z myślami. Po co ja się w ogóle z nim zakładałam? I po co robiłam wszystko żeby wygrać? Już wolałabym przegrać i go masować niż on mnie.

-Kamcia, długo jeszcze będziesz tak siedziała?

-Co? Nie, niedługo.

Dobra tam. Raz się żyje. Zdjęłam koszulkę i odłożyłam ją na bok. Położyłam się na brzuchu i pomyślałam, że w razie czego, to przywalę mu lampą w głowę.

-Uhuh, widać ktoś tu dba o figurę – powiedział i zaczął mnie masować.

-Jestem modelką, muszę dobrze wyglądać.

Kurczę, muszę przyznać, że on jest naprawdę dobry. Czuję się jakbym była w spa. Szczerze, to miałam ochotę żeby w ogóle nie przestawał. Leżałam tak i relaksowałam się nawet nie wiem, jak długo. W pewnym momencie Robert przestał. Odwróciłam się do niego przodem. Zapomniałam, że siedział nade mną i teraz patrzył na mnie z góry. Podniosłam się trochę i popatrzyłam uśmiechnięta.

-Trudno, zabij mnie, ale muszę to zrobić – powiedział i się do mnie przysunął.

Nie zdążyłam nawet zapytać, co zamierza zrobić i za co miałabym go zabić. Spojrzał mi głęboko w oczy i mnie pocałował. Najpierw bardzo delikatnie. Chyba bał się, że przyłożę mu z liścia, jak poprzednio. Jednak kiedy zobaczył, że nie protestuję i oddaję pocałunki stał się brutalniejszy. Każdy jego pocałunek stawał się odważniejszy i brutalniejszy. Mózg mi chyba odebrało, ale podobało mi się to. Ten chłopak miał coś w sobie. Był uparty i zadziorny i to mnie w nim pociągało. Rozpalił we mnie uczucie, jakiego nikt inny nie potrafił. W pewnym momencie odepchnęłam go od siebie. Spojrzał na mnie zdezorientowany. Momentalnie wstał i spojrzał na mnie przepraszająco. O nie panie Lewandowski, to jeszcze nie koniec. Ja również wstałam i nie zamierzałam na tym zakończyć naszej nocy. Podeszłam do niego i zwinnym ruchem zdjęłam jego koszulkę. Matko, klata boga. Pchnęłam go na łóżko i to ja byłam teraz nad nim. Widziałam ten błysk w jego oku. Znowu zaczęliśmy się całować. Zajęłam się rozpinaniem paska jego spodni. Kiedy zostaliśmy w samej bieliźnie przewrócił mnie na plecy i znowu to on górował. Zaczął dobierać się do mojego stanika. Rozpięcie go nie sprawiło mu żadnego problemu. Potem zsunął mi majtki i zostałam zupełnie naga. Nie zostałam mu dłużna i ja również pozbawiłam go dolnej części bielizny. Zaczął całować moją szyję i schodził coraz niżej. W końcu nie wytrzymał i wsunął się we mnie z ogromną delikatnością. Czułam się, jak w niebie. Wbiłam mu pazurki w plecy i jęknęłam cicho. W tamtym momencie czułam się, jak najważniejsza kobieta na świecie. I kto by pomyślał, że ten Lewandowski potrafi sprawić, że tak się będę czuła?

_____________________________________________________________________________

Jak tam Wam wakacje mijają? Opalone? :**